Stuifzand algemeen
Stuifzand is in principe opnieuw verstoven dekzand. Dekzand is op grote schaal in Nederland afgezet, gedurende het Weichselien, de laatste ijstijd. Het zand van de dekzandlaag bestaat uit afgeronde korrels die een diameter hebben van 105-210 μM.
Doordat het stuifzand vaak verwaaid bodemmateriaal bevat is het iets grijzer van kleur dan het onderliggende dekzand. In de 19e eeuw besloegen de stuifzandgebieden in Nederland nog zo’n 79.000 hectare, momenteel is daar zo'n 1400 hectare van over. Door de unieke planten en dieren die er leven is het behoud van het stuifzandlandschap erg belangrijk.
Om de zandverstuivingen niet uit de hand te laten lopen werd in de 19e eeuw Staatsbosbeheer opgericht, dat grote gebieden herbeplantte met bos, maar momenteel is juist het behoud van de stuifzanden een van hun taken geworden.
Ondanks dat het nog maar om 1400 hectare gaat, zijn er nog veel kleine stuifzandgebiedjes. Maar er zijn nog maar enkele gebieden waar het stuifzand nog actief is.
Het grootste stuifzandgebied is Kootwijkerzand, op de Veluwe, en de Loonse en Drunensche Duinen in west Brabant. Dichter bij huis ligt het Aekingerzand.
Er wordt veel moeite gedaan om het stuifzand open en daarmee actief te houden, want zonder ingrijpen verandert het stuifzand snel in bos.