Provinciale Adviescommissie Cultuur: Hemmo Bruinenberg

Kun je jezelf (kort?) voorstellen?

Ik ben Hemmo Bruinenberg, 35 jaar en vader van 2 kids. Ik woon in Harderwijk, maar er zit ook wel een Drent in mij, want ik ben opgegroeid in Assen en rondom Vledder in Zuidwest Drenthe. Na mijn middelbare school ging ik studeren in Utrecht (filmwetenschappen) en Leiden (antropologie) en rolde ik de cultuursector in. Ik ben nu vijf jaar algemeen directeur van Common Frames waar we films maken met jongeren die net in Nederland zijn. Via filmeducatie en talentontwikkelingstrajecten maken we een positieve impact op hun ontwikkeling in een nieuw land. De stichting heb ik mede opgericht en daarvoor heb ik veel gewerkt bij verschillende theatergezelschappen in verschillende rollen (educatie, marketing, zakelijk leiding, productie).

Wat is je specialisatie/discipline?

Mijn specialisaties zijn film, cultuureducatie en talentontwikkeling. Ik zie mijzelf graag als een generalist die over alle aspecten van een cultuurproject wel iets kan (of wil?) zeggen. Vanuit mijn achtergrond en ervaring kijk ik ook met een scherp oog naar diversiteit en inclusie en naar bedrijfsvoering.

Wat heeft je geïnspireerd om deel te nemen aan de Provinciale Adviescommissie Cultuur Drenthe?

Ik ben Drenthe een beetje ontvlucht toen ik ging studeren, omdat ik dacht mijn ambities beter te kunnen waarmaken in de Randstad. Dat is op zichzelf een goede keuze geweest, maar ik zie ook dat Drenthe niet stil heeft gezeten. Ik hou van de provincie, kom er nog regelmatig voor familie en wil heel graag meer leren over alle prachtige initiatieven in Drenthe nu plaatsvinden. Mijn connectie met de provincie weer aanhalen en ook mijn eigen kennis mee 'terug' nemen. Het zal vast ook ingegeven zijn door een soort verlangen naar je roots, wat ik terugzie bij veel mensen in mijn leeftijdsfase.

Hoe zie jij jouw bijdrage aan de verdere ontwikkeling van het culturele landschap in Drenthe?

Ik zou heel graag willen stimuleren dat er een goed klimaat in Drenthe is voor talentontwikkeling van jongeren. Ik hoop dat ik daar met mooie plannen die worden ingediend of via andere wegen de kans voor krijg. Specifiek zou ik daar natuurlijk ook film als discipline graag in terugzien. De provincie en haar inwoners verdienen het om mooi in beeld gebracht te worden, dat de verhalen uit de provincie breed gedeeld worden. Dat zie ik eigenlijk nog te weinig terug op landelijk niveau.

Wat is de mooiste plek van Drenthe of wat zou je willen ontdekken in Drenthe?

Ik ben altijd groot fan geweest van de hunebedden, waar ik regelmatig op de fiets heen ging. De hunebedden bij Loon en Balloo waren vlakbij voor mij en altijd heel rustig. Als kind om op te spelen, als puber om te hangen en altijd met de verwondering hoe die enorme stenen daar kwamen. Ik heb daarnaast nog heel veel te ontdekken, want ik ben de afgelopen tijd veel te weinig naar cultuur in Drenthe geweest. Ik ben heel benieuwd naar de organisaties die nu talent ontwikkelen, die cultuur met jongeren maken, want in mijn tijd waren die er in mijn beleving veel te weinig.

Wat is je meest verrassende culturele ervaring

Dit is de moeilijkste vraag, want ik vind het één van de krachten van cultuur, om te verrassen. Ik hou van die momenten waar ik mij bewust wordt van bepaalde aannames of vooroordelen, waar ik op het verkeerde been gezet wordt en waar dat op een manier gebeurd die mij verrast. Door cultuur ben ik mij gaan beseffen hoeveel privileges ik heb (gehad) in mijn leven. Ik moet denken aan de WijkSafari van Adelheid Roosen, waar ik voor één van de eerste keren theater ervoer buiten die grote zwarte doos op een manier die mij steeds opnieuw verraste - achterop een scooter racend door de wijk, bij mensen thuis authentieke verhalen horen, samen eten. Ik moet denken aan de eerste keer dat ik zelf een film maakte en besefte hoe moeilijk dat eigenlijk is. Het werd een hele slechte horror film, maar trots dat we waren. Ik moet denken aan de eerste keer dat ik films maakte met jonge nieuwkomers, hoe verrast ik was om kennis te maken met hun verhalen en de kracht die daarvan af straalde. Misschien was dat wel de meest verrassende ervaring, anders had ik er vast niet mijn werk van gemaakt.