Provinciale Adviescommissie Cultuur: Akmar

Kun je jezelf (kort?) voorstellen?

Voor mij waren er twee vrouwen Akke en Margaretha, dit waren de moeders van mijn ouders. Hun eerste lettergrepen samengevoegd is Akmar en zo kwam ik aan mijn naam. Ik werk als multidisciplinair kunstenaar van video (computer generated) tot fysieke sculptuur.  Ik daag mezelf uit door te werken met materialen waar ik nog niet vertrouwd mee ben. Deconstrueren is voor mij een manier om opnieuw naar iets te kijken. Tijd is een belangrijke component in de dingen die maak en ik geloof dan ook in de in de filosofie van Ovidius; alles veranderd, niets vergaat. Tijd wordt zichtbaar door veranderingen. Binnen die verschillende gedaantes zoek ik naar de poëzie van de materialiteit in de materia zelf".

Wat is je specialisatie/discipline?

Beeldende kunst in de breedste zin van het woord.

Wat heeft je geïnspireerd om deel te nemen aan de Provinciale Adviescommissie Cultuur Drenthe?

Sinds een jaar ben ik de gelukkige voorzitter van deze club nadat ik eerst een aantal jaren lid ben geweest. Als maker vind ik het belangrijk om voor mijn collega’s in de kunsten op te komen. Ik ben altijd nieuwsgierig naar authentieke en eigenwijze aanvragen. En gelukkig zijn die er zeker in Drenthe. De afgelopen jaren heb ik al vele mooie tentoonstellingen en voorstellingen mogen bezoeken.

Hoe zie jij jouw bijdrage aan de verdere ontwikkeling van het culturele landschap in Drenthe?

Het is fijn om projecten voorwaarts te kunnen stimuleren. En dan bedoel ik niet alleen de financiële kant. Of een project gehonoreerd wordt of niet, het advies vanuit de commissie moet altijd inhoudelijk de aanvrager verder kunnen brengen. Dat is mijn missie binnen de vergadering. Om al die meningen en gedachtes over het project, de positieve punten maar ook de valkuilen helder terug te kunnen koppelen naar de aanvrager.

Wat is de mooiste plek van Drenthe of wat zou je willen ontdekken in Drenthe?

Het huis van mijn ouders is de mooiste plek. Een typische jaren ‘50 bungalow met als centrale plek een schoorsteen van zwerfkeien. Altijd fijn om daar het vuur te laten branden. Vandaaruit valt er zoveel moois te ontdekken in Drenthe. Zoals het programma van de Synagoge in Zuidlaren of de nieuwe voorstelling van het Roestvrij theater maar bovenal staat voor dit jaar op mijn verlanglijstje om nu toch eens Broken Circle/Spiral Hill van Robert Smithson in het echt te mogen zien.

Wat is je meest verrassende culturele ervaring?

Het Teshima Art Museum / Rei Nato & Ryue Nishizawa / Japan

Voor de ingang trek ik mijn schoenen uit. We worden verzocht om binnen niet meer te praten. Zonder verwachtingen loop ik naar binnen, de betonnen koepel is licht, leeg en hoog. Twee eiervormige gaten laten de lucht zien. Een flinterdun lint hangt in een van de gaten, het beweegt zachtjes door de wind. Door de betonnen vloer komen druppels bronwater naar boven. Ze glijden over de vloer. Ze komen langzaam door hun eigen gewicht in beweging. Botsen en versmelten met andere druppels, vormen een sliert, een plas om dan weer te verdwijnen in een klein gaatje in de grond. Plop. De koepel vergroot het geluid, alles is kraakhelder. Ik zit en zit en zit. Dit ogenschijnlijk simpele schouwspel vat alles samen.