Over Hondsrug en Hunze

De schuivende ijsmassa's uit verschillende ijstijden hebben De Hondsrug tot een uniek, zelfs op Europees niveau, geopark gevormd. In zekere zin is het hèt massief van de provincie Drenthe. Aan de zuidzijde van De Hondsrug ligt Emmen, eens een bescheiden esdorp maar nu een stad waar naoorlogse wijken als Emmermeer, Angelslo en Emmerhout internationaal de aandacht trekken van architecten en stedenbouwers. Wie via de N34 van Emmen naar het noorden rijdt volgt het spoor van een duizenden jaren oude route. Hier liggen de bewijzen van de lange bewoningsgeschiedenis voor het oprapen. Je hoeft niet eens vreselijk je best te doen om aan weerszijden van het tracé de hunebedden te vinden. Een paar millennia geleden vonden de vroege Drentse boeren uit de Trechterbekercultuur de grote stenen langs de stijlkanten van de rug voor hun grafkelders. Het blijft verbazingwekkend hoe zij de stenen konden stapelen.

Verderop ligt het kleinschalige landschap met de bollende essen, esdorpen maar ook de aangeplante naaldbossen. De bossen werden aangeplant in het kader van de werkverschaffing in de jaren dertig van de vorige eeuw met onder andere als doel om de zandverstuivingen in het gebied tegen te gaan. Tachtig jaar later zijn de grote bossen geliefde recreatieoorden en is het bosrijke Drenthe een begrip geworden in de rest van Nederland.

Ten oosten van de Hondsrug ligt het Hunzedal, rug en dal vormen een eenheid. Er is ruimte voor bijzondere flora en fauna. Zo zijn er lepelaars en werd de bever succesvol geherintroduceerd.