Archeologie

Het Drentsche Aa-gebied is hét archeologische el Dorado van Drenthe. Door het kleinschalige karakter van het agrarische landschap, de omvangrijke, hoogwaardige natuurgebieden en de geringe ruimtelijke dynamiek behoort dit gebied tot de meest gave cultuurlandschappen van de provincie. Sinds de eerste mensen in Drenthe verschenen, zo'n 100.000 jaar geleden, is het Drentsche Aa-gebied continue bewoond geweest, van nomadische jagers-verzamelaars uit de oude en midden-steentijd tot de landbouwers en veetelers van nu. In de prehistorie koos deze laatste beroepsgroep haar woon- en werkplekken op de gradiënten /overgangen in het landschap. Hier was sprake van grote biodiversiteit, vruchtbare bodems, nabijheid van bouwmateriaal, water en dierlijk voedsel. Dit zijn de plekken waar nog steeds de authentieke, (pre)historische sporen en relicten van wonen, werken en begraven voor iedereen afleesbaar en beleefbaar zijn.

Deze ‘Picardt-iconen', de hunebedden, grafheuvelvelden en Celtic fields, zijn de naaste buren van de moderne bewoners van het gebied. Onzichtbaar, in de bodem, worden zij aangevuld met sporen van verdwenen nederzettingen, begraafplaatsen en urnenvelden. Samen geven ze een tijdsdiepte en samenhangende ensemblewaarde weer die in wetenschappelijk opzicht zijn weerga niet kent.

Tel daarbij op, de hoge verwachting aan archeologische sporen onder de essen, de goede conservering van de archeologie in de beekdalen, de karrensporen en de tot de verbeelding sprekende offerveentjes, en het is duidelijk waarom hier, net over de grens van deelgebied Hondsrug & Hunzedal, het grootste archeologische rijksmonument van Nederland ligt, het ruim driehonderd hectare grote Strubben-Kniphorstbos.