Roswinkel

Roswinkel wordt reeds in de  veertiende eeuw genoemd. Het heeft zich ontwikkeld op een zandopduiking als een randveenontginning, waarbij het bewoningslint het natuurlijke reliëf volgde. Hierdoor ontstond een wegdorp. Loodrecht op de weg vond ontginning in opstrekkende kavels plaats. Door inklinking was men gedwongen de bewoningsas te verplaatsen, naar het westen. De verschuiving laat zich door twee parallelle wegen goed herkennen in het landschap, waarbij de kerk en het schultehuis nog aan de oude bewoningsas staan.